بعد از ده روز این خبر ولم نمی کنه. انگار خود منم. انگار تناسخ قبلی یا بعدی منه. شاید هم خیلی از ما (سوفیا رو که مطمئنم!). اصلا نمی دونم خوبه یا بد. دلم بسوزه براش یا نه. تقصیر خودشه یا نه. اینا فکراییه که برای خودم هم می کنم. انگار شخصیت سایه منه. اینجوری انگار آدم بهتر خودش رو می شناسه. مثل سینما می مونه. همه کاری که سینما و قصه ها برای ما انجام می دن همینه که این ماهی برای من انجام می ده.
بدبخت ترین حیوان دنیا در معرض انقراض
ماهی حبابی ملقب به بدبخت ترین حیوان دنیا در خطر انقراض قرار دارد. این ماهی تنبل که فقط می نشیند تا غذا از روبرویش رد شود تا آن را بخورد، قیافه ای مغموم داشته و در عمق 900 متری از سطح دریا زندگی می کند.
۴ نظر:
به خدا اگه پول داشتم..حاضر بودم برم جايي كه اين ماهي زندگي مي كنه و تا آخر عمرم براش غذا بريزم..تا زنده بمونه!
تقصیر خودش که نیست،دل آدم میسوزه خب! مال من که وقتی خبرشو و عکس عجیبشو دیدم سوخت. این ماهی مثال نقض اینه که میگن با کسی کار نداشته باش تا کاریت نداشته باشن و اینا.
این همه مدت با کسی کار نداشته و حالا داره منقرض میشه.
شایان ذکره که یاد سرخپوستها هم افتادم!
من كه تقصير خودمه چي بگم؟!
تازه دايناسورها هم هستن كه اونا ديگه كل سياره رو جر دادن هر چي بود خوردن باز منقرض شدن! ميگه هر چيز سخت دود مي شود و به هوا مي رود، انگار هر چيز نرم هم زير دست و پا له مي شود! گه گيجه فلسفي گرفتيم رفت.
حالا تو اين وسط گير بده به سرخپوست ها!
:)) یاد یه شعر شل سیلورستاین افتادم که مضمونش این بود که یه دختره انقد تنبل بود که وقتی تشنه ش میشد میرفت طاق باز میخوابید که اگه بارون اومد قطره هاش بریزه تو دهنش و رفع تشنگی کنه!
ارسال یک نظر