مهر ۱۹، ۱۳۸۹

یکی از حسرت های زندگی ام اینه که نمی تونم تصاویری که با چشمام دیدم رو از ذهنم کپچر کنم بقیه هم ببینن.

۷ نظر:

مژگان گفت...

زیاد حسرت نخور، اینقدر چیزها رو خوب توصیف میکنی، اینقدر برامون ملموسن، که انگار داریم با همون چشم های تو میبینیمشون!

pieceofme گفت...

هر کدوم از ما این حسرت رو تو زندگیمون برای یک بار هم شده حس کردیم . من این حسرت رو زمانی حس کردم که چنازه عزیزترین عزیزم ( دخترم ) رو تو گور میذاشتند . این تنها تصویریه که هیچوقت نمیتونم از ذهنم پاک کنم .

محـمد گفت...

pieceofme عزیز
خیلی کامنتت دردناک بود...

دون ژوان گفت...

عالی!!

طلوع گفت...

خوب گفتیا.

ناشناس گفت...

فیلم بساز بزرگوار فیییییییییلم

محـمد گفت...

چشم بزرگوار! شما هم اسمتو بنويس بشناسيمت