خرداد ۱۶، ۱۳۸۹
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
پیوندها
درباره من
برچسبها
- 360 (13)
- این 161 روز (29)
- خواب ها (8)
- دعوت به ديدن فيلم (2)
- گربه ها (2)
- یادداشت های زندان (4)
- يك نما / بازيگر (1)
بايگانی وبلاگ
-
▼
2010
(161)
-
▼
ژوئن
(19)
- شاید لازم باشه چند ساعتی بگذره و من آرامش بیشتری د...
- و توان غمناک تحمل تنهايي
- تابستانبوسيدن لب توموازنه برقرار شد
- چراغ خانه از ترس روشن است نه انتظار
- خاكسترهاي زمان
- برای اتفاق هایی که نمی افتد
- زمین بی تراکتور
- فوتبال، یک اثر هنری
- روز می گذرد
- خاطره خود کلانتر جان است
- این روزها هیچ جمله ای به نظرم احمقانه تر از جمله ا...
- من كسي نيستم
- تراژدي قورباغه بودن
- رونوشت به زايندگان ما، خدايان و بقيه
- زنان بدون ما
- اینجوریه
- برآیند لحظات عاشقانه
- نتیجه تحقیقات نشون میده
- باور می کنم زمان به عقب بر نمی گردد ولی ... چرا مت...
-
▼
ژوئن
(19)
۳ نظر:
هوم ... قابل تامل بود.
تایتل عاااالی
یعنی باید با طلا نوشت!
ارسال یک نظر