باور می کنم
زمان به عقب بر نمی گردد
ولی ...
چرا متوقف شده است؟
زمان به عقب بر نمی گردد
ولی ...
چرا متوقف شده است؟
skip to main |
skip to sidebar
پیوندها
درباره من
برچسبها
- 360 (13)
- این 161 روز (29)
- خواب ها (8)
- دعوت به ديدن فيلم (2)
- گربه ها (2)
- یادداشت های زندان (4)
- يك نما / بازيگر (1)
بايگانی وبلاگ
-
▼
2010
(161)
-
▼
ژوئن
(19)
- شاید لازم باشه چند ساعتی بگذره و من آرامش بیشتری د...
- و توان غمناک تحمل تنهايي
- تابستانبوسيدن لب توموازنه برقرار شد
- چراغ خانه از ترس روشن است نه انتظار
- خاكسترهاي زمان
- برای اتفاق هایی که نمی افتد
- زمین بی تراکتور
- فوتبال، یک اثر هنری
- روز می گذرد
- خاطره خود کلانتر جان است
- این روزها هیچ جمله ای به نظرم احمقانه تر از جمله ا...
- من كسي نيستم
- تراژدي قورباغه بودن
- رونوشت به زايندگان ما، خدايان و بقيه
- زنان بدون ما
- اینجوریه
- برآیند لحظات عاشقانه
- نتیجه تحقیقات نشون میده
- باور می کنم زمان به عقب بر نمی گردد ولی ... چرا مت...
-
▼
ژوئن
(19)
۴ نظر:
Zaman nesbie! ettefaghan be nazare man daare eine asb pish mireh!
در خالی ترین لحظه ها.. می رسد لحظه کامل
همه اش تقصير خودمان است... يعنی تقصير ما که نيست .. شديم مثل صد سال تنهايی که در روز دوشنبه ای همه چيز تکرار می شد و زمان پيش نميرفت...(شايد هم کتاب عشق در سال های وبا بود!) طلسم نيست ولی، خود خواسته س ... اين طور بنظر مياد...شايد!
شاید هم فیلم groundhog day بود! میشه گفت خودخواسته ولی مشکل اینه که من گاهی خودم رو شگفت زده می کنم، گاهی ناامید، گاهی خوشحال! این که همه چیز آدم دست خودش نیست گاهی خوبه گاهی بد، فعلا که من بخش دومش ام.
ارسال یک نظر